Iedereen die zich nu of ooit eens met afvallen heeft beziggehouden kent het wel. Het punt dat het even niet lukt. Je bent goed bezig maar de weegschaal doet alles behalve dat even te bevestigen. Frustrerend! In al mijn voorgaande afval pogingen kwam deze dip vaak al na 3 maanden om de hoek kijken. Deze keer, wat ik inmiddels meer geen poging noem maar gewoon de afval race van mijn leven, duurde dat een stuk langer. Ik vertel je er meer over:
Vliegende start
Begin januari zat ik vol motivatie om weer keihard verder te gaan waar ik in november was gebleven. Zoals je in de vorige update hebt kunnen lezen heb ik in december genoten zonder aan te komen. De eerste 2 weken van januari gingen top! Ik was gelijk weer 2,5 kilo kwijt in nog geen 14 dagen en dat zonder moeite eigenlijk. Ik ging een grens door en tikte de -21,5 aan. Ik was blij, gelukkig en voelde mij goed. Dit had niet alleen te maken met afvallen maar zo’n nieuw jaar vind ik altijd heel fijn.
Beweging
Zoals jullie misschien wel weten sport ik er niet naast. Ik zou het best willen doen maar ik zou niet weten wat. Een paar keer per week naar de sportschool vind ik hooguit voor 2 maanden leuk en dan denk ik echt joe en de groeten! Ik heb vroeger fanatiek gesport. Ik stond 3 keer per week op het ijs, 1 keer per week krachttraining in de sportschool en ongeveer om het weekend een wedstrijd. Schaatsen vond ik zo te gek dat ik er alles voor over had. Zelfs het hardlopen en wielrennen in de zomer (wat ik echt stom vond). Zelfs toen mijn benen vooral flink waren van spieren was ik toch altijd de molligste van de ijsbaan en stond ik altijd met een ingehouden buik aan de startstreep van de 500/1000/1500 meter.
Sporten vind ik dus eigenlijk alleen leuk als de sport zelf ook tof is. Zo zou ik best graag willen tennissen en als trefballen een sport zou zijn was ik de eerste de mezelf inschreef. Nu ben ik afgelopen 2 weken aan het zwemmen geslagen. En dat bevalt me toch een partijtje lekker! Niet heel zwaar maar je doet toch wat met je hele lijf, dus alles beter dan niets. Mijn record staat nu op 80 baantjes (25 meter) net binnen het uur. Racen tegen de klok maakt mij dan toch wel weer fanatiek! Voor nu is het plan om 2 tot 3 keer per week een duik te nemen en voor minder dan 50 baantjes het bad niet uit te komen.
Dip?
Even terug naar het begin van deze blog. De ‘dip’ waar iedere afvaller wel mee te maken krijgt. Volgens mij is deze na 7,5 maand ook bij mij beland. Ik doe mijn best, het eten gaat best goed en toch gaat er niets vanaf. ME-GA frustrerend! Gaat het eten toch niet zo goed als ik denk? Heeft het zwemmen invloed (spiertoename)? Dit laatste lijkt me sterk trouwens. Het zijn maar twee weken dus waar maak je je druk om? Waarom is het toch zo verdomde moeilijk om even schijt te hebben aan die weegschaal? En gewoon op de goede weg door te gaan. Ik moet eigenlijk niet zeuren want er is toch weer gewoon 2 kilo af in een maand. En het gemiddelde van een halve kilo per week is eigenlijk een prima score! En toch merk ik dat ik het niet uit kan staan, terwijl ik het mega goed kan relativeren. Als je gewoon in zo’n flow zit dat het lekker gaat, wil je dit gewoon niet. Je lichaam is nou eenmaal geen geprogrammeerd ding. Als dat zo was, bestond het probleem van overgewicht ook niet lijkt mij. Kortom ik moet niet zeuren, maar makkelijk is anders!
Complimenten
Ondanks bovenstaande struggles heb ik deze maand meer dan ooit ‘wat zie je er goed uit’ en ‘wow, je ziet nu echt heel goed dat je al zoveel bent afgevallen’ gehoord. Is dat niet veel meer waard dan zo’n stom getalletje op de weegschaal? Ja eigenlijk wel. Ik moet gewoon zo doorgaan en afwachten wat februari gaat brengen! Al is dat moeilijk loslaten..
Ik wil jullie bedanken voor het nog steeds veelvoudig lezen van deze afval updates, de interesse en de berichtjes die ik van jullie ontvang. Liefs, Eef
Lees ook:
– Afvallen in december, ging dat zo gemakkelijk als gedacht
– Ik probeer iets nieuws, hopelijk werkt dit voor mij
– Afval update #5 | Mijn kijk op eten lijkt wel te veranderen
